Michał Chyliński gra życiowy sezon w Stali, Bartosz Diduszko i Krzysztof Sulima są podporami Polskiego Cukru. W nowych klubach próbują odnaleźć się Adam Łapeta i Przemysław Żołnierewicz. Notowanie polskich graczy coraz bliżej czołówki.
adidas Dame D.O.L.L.A. – w takich butach szaleje Damian Lillard! >>
Top 100 polskich koszykarzy – miejsca 100-91 >>
Top 100 polskich koszykarzy – miejsca 90 – 81 >>
Top 100 polskich koszykarzy – miejsca 80 – 71 >>
Top 100 polskich koszykarzy – miejsca 70 – 61 >>
Top 100 polskich koszykarzy – miejsca 60 – 51 >>
Top 100 polskich koszykarzy – miejsca 50 – 41 >>
Top 100 polskich koszykarzy – miejsca 40 – 31 >>
30. Michał Nowakowski (silny skrzydłowy, BM Slam Stal Ostrów, 202 cm., 1988 r., rok temu – 35.)
Złoty medal, debiut w kadrze – to na pewno najlepszy rok w karierze Nowakowskiego. We Włocławku nie zdecydowano się na przedłużenie kontraktu z Michałem, więc ten przeniósł się do Ostrowa, gdzie aktualnie zalicza 6,2 punktu, 1,5 zbiórki i najsłabsze w karierze 32% za 3. Póki zdrowy nie będzie Tomasz Gielo, Nowakowski, pomimo mocno średnich występów w Stali, będzie wciąż bardzo blisko reprezentacji.
29. Jarosław Mokros (skrzydłowy, Stelmet Enea BC Zielona Góra, 200 cm., 1990 r., rok temu – 29.)
Zabrakło go w playoffach 2018, co być może przeszkodziło Stelmetowi w osiągnięciu celu, jakim była obrona tytułu. Walczak, ambitny obrońca i cenny zastrzyk energii z ławki. Niestety, w tym sezonie nie może być póki co zadowolony z roli, jaką odgrywa w zespole. Średnio 10 minut, 3,3 punktu, 1,4 zbiórki i słabe 28% za 3, ale także często mecze z zaledwie symboliczną obecnością na parkiecie. Minimalnie lepiej wyglądają jego statystyki w lidze VTB, gdzie zdobywa 3,7 punktu, przy 38% za 3.
28. Bartosz Diduszko (skrzydłowy, Polski Cukier Toruń, 198 cm, 1987 r., rok temu – 27.)
Człowiek od czarnej roboty w Toruniu. Miewa mecze, w których trafia trójki jak wyborowy strzelec, a w innych nie zdobędzie punktu, ale da drużynie mnóstwo walki, energii i pracy niewidocznej dla statystyk. W tym sezonie zdobywa średnio 7,4 punktu, asystę i zbiera 3,3 piłki. Trafia jak do tej pory najlepsze w karierze 40% za 3 i to właśnie w tym elemencie gry widać największą poprawę w stosunku do poprzednich sezonów.
27. Krzysztof Sulima (środkowy/silny skrzydłowy, Polski Cukier Toruń, 202 cm., 1990 r. rok temu – 32.)
To kolejny z graczy, który w tym roku dostał się do kadry Mike’a Taylora. Sulima łączy grę na pozycji nr 4 i 5 i z każdym sezonem dodaje kolejne elementy do swej gry. W tym sezonie zalicza średnio 7 punktów, 4 zbiórki i asystę, ale przede wszystkim trafia najlepsze w karierze 63% rzutów z gry. Wydaje się, że może na dłużej zagościć w meczowej 12 reprezentacji.
26. Adam Łapeta (środkowy, Arka Gdynia, 217 cm, 1987 r., rok temu – 28.)
Srebrny medal ze Stalą i kapitalny duet z Aaronem Johnsonem sprawił, że Adam Łapeta tego lata stał się na rynku transferowym towarem dość ekskluzywnym. Wybrał grę dla Arki, z którą miał okazję grać także w EuroCup. Tam zaliczał średnio 4,6 punktu i 2,8 zbiórki w niecałe 14 minut, a w PLK jego statystyki to 6 punktów, 3,6 zbiórki i 60% za 2. W porównaniu z ubiegłym sezonem jego gra to lekkie rozczarowanie.
25. Przemysław Żołnierewicz (niski skrzydłowy, BM Slam Stal Ostrów, 196 cm., 1995 r., rok temu – 26.)
Pierwszy sezon poza Gdynią i to od razu w zespole, który chce w tym sezonie także powalczyć o medale. „Żołnierz” w Stali gra średnio 23 minuty, zdobywa 8,2 punktu i zbiera 2,8 piłki. Wykonuje na parkiecie wiele przydatnych rzeczy, ale to nie zwalnia z konieczności poprawiania tych notowanych w statystykach. Skuteczność za 3 to tylko 28%, a za 1 to słabe 58%.
24. Jakub Wojciechowski (środkowy, New Basket Brindisi, 214 cm., 1990 r., rok temu – 16.)
Złoto z Anwilem nie skusiło go do pozostania w Polsce i Jakub po raz kolejny wylądował we Włoszech. Dla New Basket Brindisi zdobywa średnio 3,5 punktu w niecałe 11 minut gry. Jego sytuacja w rotacji włoskiego klubu najlepsza nie jest, polski środkowy gra mało, a jego statystyki rzutowe nie przypominają tych z lat poprzednich. Trafia zaledwie 38% z gry, a to co było jego dużą bronią w PLK, czyli rzut za 3, jest praktycznie niewykorzystywane.
23. Szymon Szewczyk (środkowy, Anwil Włocławek, 209 cm, 1982 r., rok temu – 24.)
Kontuzja odniesiona Pucharu Polski wielu graczy w tym wieku już by załamała, ale nie Szewczyka. Nie dość, że wrócił do gry najszybciej jak się dało, to jeszcze w tym sezonie gra lepiej niż w poprzednim. Optycznie jest parę kilo lżejszy, przez co sprawniejszy i szybszy. Zdobywa 7,2 punktu w 16 minut, do tego zbiera 5 piłek i trafia za 3 na 30% skuteczności. W BCL notuje 7 punktów i 2 zbiórki, ale i trafia 39% za 3.
22. Przemysław Zamojski (rzucający, Stelmet Enea BC Zielona Góra, 193 cm, 1986 r., rok temu – 19.)
Najbardziej utytułowany zawodnik w PLK, ale także coraz starszy już koszykarz. Wypadł ostatnio z reprezentacji, a u Igora Jovovicia jego rola minimalnie zmalała. Średnio 8 punktów, 2,5 zbiórki i 41% za 3 to wciąż bardzo dobre statystyki, jak na grę w zespole z takimi ambicjami. W VTB zdobywa niecałe 6 punktów przy 30% za 3 i zbiera 1,4 piłki w 22 minuty gry.
21. Michał Chyliński (rzucający, BM Slam Stal Ostrów, 196 cm, 1986 r., rok temu – 42.)
Jeśli spojrzymy w statystyki, to najlepszy sezon w karierze 33-letniego rzucającego obrońcy. Chyliński jest obok Kinga najlepszym graczem Stali. Gra średnio 26 minut, o 6 więcej niż w poprzednim sezonie, a średnio punktowa skoczyła dwukrotnie. 14 punktów, 3,5 zbiórki, 2,5 asysty i, także najlepsze w karierze, 47% za 3. Jest najważniejszym Polakiem w rotacji Stali i w tym momencie ciężko jest sobie wyobrazić tę drużynę bez niego na parkiecie.
Redakcja PolskiKosz.pl
adidas Dame D.O.L.L.A. – w takich butach szaleje Damian Lillard! >>